knitted vest / örgü yeleğim - gelincikler - incir reçelli cheesecake

İplerinin yettiği kadar büyüdü ve bitti örgü yeleğim. Düğmeleri olmasa da ılık bir bahar günü giydim bile.

Düğme kavanozumda ilik sayısı kadar uygun düğme bulamayınca düğmeciden düğme almak zaruri oldu. Ancak ben bu zaruriyeti ertelemek istedim. Önümüz yaz, nasılsa bir süre bu yeleği giyemeyeceğim. Belki hayat daha da normalleşir, bir yerlere gidebiliriz, o zaman en uygun düğmeleri almayı isterim.

Böyle üzerimde darmış gibi görünüyor ama örgü olması sebebiyle çok esnek, önü tamamen kapanabiliyor. Belki üstten ilk düğmeyi ya da ilk üç düğmeyi ilikleyerek kullanırım. Öyle de ayrı bir havası olacağını düşünüyorum.

Sonuçta içime sinen bir yelek oldu. Bu kış aynı modelin kollusunu da örmek niyetim. Hırkasını desem daha doğru...

Haftada bir Mayısla buluşuyoruz. Ah nasıl değerli o anlar... Bu kez yol üstümü gelinciklerle şenlendirmiş, hangi birinde duracağımı bilemedim.

Geçen yıla göre bu yıl daha çok gelincik gördüm. Görmek, dokunmak, içlerinde kaybolmak nasıl iyi geldi.

Geçen hafta Kömür Limanı'na inerken yol kenarındaki sahipsiz incir ağaçlarından ham incir toplamıştım. (Limanın bulunduğu koy ve oraya inen yol sit alanı, oradaki ağaçlar şahıslara ait değil, hazineye ait. Dileyen toplamakta serbest, yolu düşen olursa rahatlıkla toplayabilir). 2 kilo kadardı. İnternette okuduğum tariflerle hayatımın ilk "ham incir reçeli"ni yaptım. İlk haşlamadan sonra sıkıp içindeki acı suyu çıkarmak gerekiyor. Ben haşlama süresini uzun tutmakla beraber, sıkma işlemini de aşırı sıkarak yapınca incirlerim pişerken parçalandı. Ancak tadı tam da istediğim gibi oldu. Şeklini görünce "yapamadım sanırım" dedim, kocacık da ben de tadına bakınca bayıldık. Hazır reçellerden daha nefis olmuş. Bundan böyle yaparım artık, çok da sıkmam ve kaynatmam tabi.. :)

Reçelim böyle parçalanmışken, dur dedim, bir bölümünü iyice rondodan geçirip püre haline getireyim, yaptığım bir tatlıda dolgu malzemesi olarak kullanayım. İlkin linzer kurabiye geldi aklıma... Çok zaman alacağı için beni çok da oyalamayacak bir şey olsun istedim. Cheesecake i düşününce gözümün içinde ampuller yandı.

Kaç yıldır yapmıyordum ama önceki yıllardan defterimde özenle saklayıp yanına üç yıldız koyduğum bir tarifim vardı, açtım, malzemeleri gözden geçirdim. Yapmaya başladım. Son postumda yazdığım üzere nişastayı bulamayan kocacık evi bilumum pasta malzemesi ile doldurmuştu,  gelinciklerle buluştuğum gün de nişastayı bulmuştuk, bu durumda aslında hiç zorlanmayacaktım. Ancak evde süzme yoğurt yoktu. Sütaşın kaymaksız yoğurdunu delikleri minicik süzgecime alıp 2 saat süzdürünce süzme yoğurdumu da elde etmiş oldum.

Tabanı hamurla yapılan cheesecake leri tabanı bisküviyle yapılanlardan daha çok seviyorum. Bu tarif tam da öyle.

Tarifi detaylı bir biçimde yazmaya özen gösterdim. Buradan da ilave bilgiler ekleyeyim. Cheesecake pişirmede üç önemli püf noktası var. Birincisi pişirirken fırına ayrıca içinde su olan bir kap koyun. O sudan çıkacak buhar çok önemli. İkincisi pişme süresince asla fırın kapağını açmayın. Kekiniz sönebilir. Üçüncüsü piştikten sonra hemen fırından çıkarmayın. Dolgulu kısım çatlayıp susuz topraklar gibi şahrem şahrem yarılabilir. Bu üçüne dikkat ederseniz, böyle dolgun ve düzgün bir cheesecake iniz olur.

Soğuduktan sonra bir gece buzdolabında bekletmeye özen gösterin. İyice kendine gelsin. Dilimleri de düzgün ve pürüzsüz olsun.

Üst dolgusu için yaz meyveleriyle soslar yapabileceğiniz gibi, reçel ve marmelatları rondodan ya da blendırdan geçirip iki kaşık nişasta ile pişirerek ya da koyu iseler o halleri ile kullanabilirsiniz.

Bu cheesecake im bugüne kadar yaptığım en leziz cheesecake oldu. Hatta geçen yaz Çanakkale'de AVM de yediğim ve o güne dek yediğim en leziz cheesecake olduğunu düşündüğüm cheesecake den de leziz oldu.

Az yemeliyim.... Az yemeliyim... Az yemeliyim... :)



Not: Bu postumdaki örgü yeleğim Annemaries Haakblog, Frontier Dreams ve Purple Poncho bloglarında paylaşıldı.