flamingolar... örgü iğnelik ve makas kılıfı... "kış"lı zamanlar -3

Dün gece şakır şakır yağmur yağdı. Henüz kış ayında olmamıza rağmen bu ses baharı müjdeler gibiydi. Baharın elinin kulağında olması bile başlı başına yaşama sevinci. Kışlı zamanlar benim için bu yıl daha çok evde geçti/geçmekte çünkü. 

Allahtan evde olmayı seviyorum. Yapacak bir dolu şey bulabiliyorum. Kışın kasvetli soğuk günlerine nispet etrafımı içimi ısıtacak şeylerle doldurabiliyorum.

Günler genellikle evde geçince dışarı çıkmak da daha anlamlı, daha sevinçli oluyor bu durumda. Hele de kırlarda geçirdiğim anların değerini çok daha iyi biliyorum. Her andan, gördüğüm - dokunduğum -hissettiğim her şeyden daha çok keyif alıyorum. Çeşmeden şırıl şırıl akan suyun tadı bile bir başka geliyor.

Ormanın kokusunu içime çeke çeke okuduğum öyküler zihnimde anlamlanırken parçalar daha kolay, daha çabuk bütünleniyor. Bu zindeliği seviyorum.

Bazen de sürprizlerin en büyüğüne denk gelince sevinçten çıldırıyorum. Beni uzun zamandır takip edenler her kış flamingolarımın yolunu gözlediğimi biliyorlardır. :) Ancak son yıllarda flamingoların sayısı git gide azalmaya başlamıştı. Ne yalan söyleyeyim artık belki de hiç gelmeyecekler diye düşünüyordum. Çünkü geçen yıl gelmediler. Bir kaç gün önce kalbim ümitvar, beynim ise yaşayabileceğim hüsrana karşı katı bir korumacı iken bir de ne göreyim, daha önceleri en fazla on - on beş sayıda geliyorlar iken bu yıl cümbür cemaat toplanmış gelmişler. Kadraja hepsini sığdıramadım ama yüzden fazla flamingo gelmiş bu yıl. Kendilerine mesken edindikleri su birikintisinin alanı yağışların bol olmasından sebep önceki yıllara göre çok daha geniş, çokluklarının sebebi de bu olsa gerek.

Şurada paylaştığım kakaolu muhallebiden bir kez daha yaparken dolapta bir haftadır bekleyen iki ayva gözüme çarptı. Bir bardak suyu küçük bir tencereye koydum. Ayvaları soyup iri iri doğradım. Beş çorba kaşığı toz şeker ve beş parça karanfil ile birlikte tencereye aldım, kısık ateşte yirmi dakika pişirdim. Sonrasında pişmiş ayva dilimlerini blendırdan geçirip püre haline getirdim. Tepsiye dökeceğim muhallebinin bir kısmını cam kadehlere alıp üzerine ayvalı püreden döktüm. Yerken kaşığa biraz alttakinden biraz üsttekinden alarak yeyince nefis bir tat oldu. Ayvadaki şekerin çoğu zaten suyunda kalmış. hafif şekerli, hafif de mayhoş bir tat var. Bu çok hoşuma gitti.

Bir kaç yıl öncesine dek bizim evde ıspanaklı börek kocaman bir tepsi yapılır ve o tepsinin dörtte üçünü tek öğünde yerdik. Artık iki yufka alıp dört parça gül böreği şeklinde yapıyorum ve bir öğünde yalnızca bir tanesini yiyoruz. Diğerini ertesi sabah kahvaltıda... Hayattan yaş almak demek yediklerine daha çok dikkat etmek demek de bir bakıma... 

Bu postun örgüsü de bir zamanlar çok severek ördüğüm iğnelik ve makas kılıfı olsun. Her ikisini de hâlâ çok severek kullanıyorum. 

İğnelik için kare şeklinde minik bir yastık yapıyoruz, sonra onun üzerine denk gelecek biçimde istediğimiz modelde örgü bir kare örüp kenarlarından dikiyoruz.

Işık farklılığı sebebiyle fotoğraflarda renkler bambaşka çıkmış, örgü ipin de iğnelik için diktiğim minik yastığın da orijinal rengi bu.

Yeni bir postta buluşmak üzere herkese sağlıklı, huzurlu günler...