31 ekim 2012

Bayram bitti, her güne bir post da bitti.
Tatilde evde olmak, aktif blogger olmaya sebepmiş de demek ki.

Düşünüyorum da, şu blog yazma işi kızçem küçükken de olsaymış keşke... Yaşadığımız çok şeyi -unutulmamak üzere- kaydedebilseymişiz.
Dijital fotoğraf makineleri de yoktu zaten... Yine de çok fotoğraf biriktirebildiğimize pek seviniyorum. Bakmak ruhuma iyi geliyor. Güzel anılar birikmiş demek ki.
Oysa bazen yaşanılanın ta kendisinden çok çok daha ağır anılar...

Düşünüyorum da, insan yalnızlığını en çok bayramlarda hissediyor. İşte o zaman uzanıyor içinin en derinlerine.
Şimdi bu düşünceyi kayıt altına almalı mı, almamalı mı?

Bazen yaşanan günü anlatıp her zamanki havadan sudan postlarımdan birini yazacakken içimi dökmeye meyilli buluyorum kendimi.
Koyvermeli mi bazen?

Boşverelim!
Ve geçelim!

Tıpırtısına doyum olmaz güz yağmurları başladı buralarda. Günler sanki tek kulaç. Gecelere ise sığdırmak istediğim öyle çok şeyim var ki! Yine de ne istediğim ende geceler, ne de boyda.

Kabullenelim!
Bunu da geçelim!

Bayram bitti ya!
İlk iki gün -saatler de geriye alındı bahane oldu- kargalar botlarını giymeden damladım dükkancığıma... özlemişim çoook. Bugün normalleşebildim neyse ki.

Ah ben! Pinterest bağımlısı oldum sanırım! Aylardır artan bir istikrarla daha nereye bilemiyorum. Çok da seviyorum...

Fonda soft parçaların olduğu, mutfak temalı videoları seyretmeyi de seviyorum. Yetmiyor, okuyucularım da seyretsin istiyorum.

"Eylül toplandı gitti işte, ekim falan da gider bu gidişle" dediği gibi şairin, daha geçenlerde uğurlamışken eylülü, ekim de bitti gitti.
Hoş gelsin Kasım!-