bahar gelirken... kırlar - hobisel işler - çilekli magnolia - örgü battaniye

Ağaçlar çiçeklenmiş madem o halde bahar kapıdan girmiş demektir. Geçip baş köşeye oturmamış olsa bile adımını eşikten içeri attı. İsterse eşikte dikilip kalsın ve hatta gün gelip "mart kapıdan baktırır, kazma kürek yaktırır" sözünü doğrulatsın, daha da ileri gidip kapıdan gerisin geriye sıvışıp kaçsın... dönüp dolaşıp eninde sonunda geleceği yer yine burası, yine burası...  Endişeye de, telaşa da mahal yok o sebeple... Baharla birlikte biz de çiçeklenebiliriz öyleyse. 

Fotoğrafta görüldüğü üzere saçımın gümüşlü bölümü hayli uzadı... Ve ben bere-şapka takmayı bıraktım, henüz kestirmedim de, böyle çift renkli kullanıyorum artık. Bir an önce gümüş bölümü uzasın hep öyle kullanayım istiyorum. Saçımın doğal halini tahminimden daha çok sevdim.  

Bahar derken, çiçek derken...saç baş... :)

Asıl mevzuya dönelim o halde...

En sevdiğim mevsim ilkbahar olunca kışın son günleri bir taraftan hem geçmek bilmiyor, hem de baharın eli kulağında olduğu düşüncesi içimi kıpır kıpır ediyor. Dün kırlara çıkıp badem ağaçlarını böyle çiçeklerle bezeli görünce bahar salt doğada değil içimdeydi de...

Öncü papatyalar da açmış...

(Güneş henüz çok etkili olmadığı için sıcak günlerin papatyaları gibi değiller. Taç yapraklarının uçları kesik kesik, enleri dar, kırpık kırpık görünüyorlar, ortalarındaki sarı renk henüz doygun bir sarı değil... cılız cılızlar...sapları da kısacık...)

Amerika'ya ilk giden Avrupalılara öncüler denir. Bu papatyalar da benim zihnimde baharda yeryüzüne ilk gelen öncüler...  :)

Bazı kitapların ilk okumalarını doğada yapmayı seviyorum. Bu kez Ethem Baran'ın "Evlerimiz Poyraza bakar" isimli öykü kitabını seçtim. Bu kitabı okumakta geç kaldım aslında, yıllar yıllar öncesinin öykü dergilerinde öykülerini çok severek okuduğum bir kalem... ama kitabını ancak şimdi okuma fırsatı bulabildim. 

Baharla birlikte çiçeklenmek demiştim... 

Dresuarın üstündeki aynanın etrafını bahar temalı, renk ve kompozisyon olarak birbiriyle uyumlu illustrasyonlarla doldurmak istiyorum. İlk grubun çıktılarını aldım, çerçevelemekle meşgulüm. Çıktılarını alıp çerçeveleyeceğim ikinci bir grup daha var. Boyayacağım çerçeveler var... Ayrıca yapmakta olduğum başka elişlerim var. Çalışma odamdaki masaya sığamadım, pılımı pırtımı toplayıp salondaki büyük masaya taşındım. Nasılsa misafir de gelmiyor. :)

Dolayısıyla yazma işim sekteye uğradı bugünlerde... Bir süre daha bu craft (elişi) işleriyle meşgul olmak istiyorum. Zira yaparken müthiş keyif alıyorum. 

Keyif aldığım şeylerden biri de canımız tatlı istediğinde hemen o anlık yenilip tüketilebilecek miktarlarda hafif tatlılar yapmak... Bu kez evde çilek vardı, hemencecik magnolia yaptım.

Normalde kışın kış sebze-meyveleri dışında mevsim harici sebze-meyve almamaya özen gösteriyoruz. Kocacık maydanoz için manava gittiğinde arkadaşıyla karşılaşmış. Arkadaşı çileğin tadını öve öve bitirememiş. Bir önceki gün alıp bitirmişler, şimdi yine almak için gelmiş... Çilek de övgü ve merak sonucu bizim eve gelmiş bulundu. Ama gerçekten kokusu, tadı tıpkı yaz çileği gibiydi. Bayılarak yedik.

6 adeti de bu nefis ve hafif tatlıya kısmet oldu. Bisküvili bölümü ise evde bulunan ve bitmemekte ısrar eden çokoprenslerle yapıldı. Rondoda çektim, arasındaki çikolatalı bölüm bisküvi zerrelerine karışınca verdiği tat daha hoş oldu.

Bugünlerde instagram hesabı çalınan çok kişi duyuyorum. Tuzakları verdikleri linklere tıklatmak üzerine... Linkleri farklı amaçlarla yollayabiliyorlar... Dikkatli olmakta yarar var... 

Bana da sürekli (aylardır) i-phone 13 kazandığıma dair farklı farklı dillerde mesajlar geliyor. Linke tıkladığımda başıma gelecekleri az buçuk tahmin edebiliyorum. İnstagramdan soğuma sebeplerim saymakla bitmez zaten... Bir sebep de bu... Olur da size de denk gelirse sakın ola hiç bir linke tıklayayım demeyin... İkisini sizlerle de paylaşayım... (Tıklanmasını istedikleri link ve ben de dahil etiketledikleri isimler altta... ekran görüntülerini ancak bu kadar alabildim)

Bloglarımı hiç bir zaman kapatmayı düşünmedim ama bir gün belki instagram hesaplarımı tamamen kapatabilirim. Örgü hesabımdaki el emeklerimden birini daha taşıyayım o halde buraya... Blog ne zamana dek durursa onlar da o zamana dek arşivlensinler bari... Malum internette hiç bir yerin garantisi yok.  (Bloglar daha uzun vadeli gibi...)

Bu battaniyemin kenarlarındaki çizgileri söküp piknik örtüsü yaptım sonra. Bagajda pek fazla yer kaplamıyor ve nereye açarsan yumuşacık oturuyorsun. Bir de böyle poz verdirmişim ama fotoğraf da epey kalite kaybetmiş. Olsun... Anısı güzel... 

Bir anı da salonun halılı halinden olsun... Fenerlerimin de henüz güneşten solmamış, gıpgıcır halleri... Sprey boya ile boyamak istiyorum ama camlarını çıkarmak ve yeniden takıp tak(a)mamak konusunda tereddütlerim var. Dolayısıyla hazır elişlerine el atmışken fenerlerim için de kötü kötü (belki de iyi) planlarım var.  Gerçekleştirirsem paylaşırım. 

Bu post da bu kadarcık olsun... Herkese bahar tadında güpgüzel, musmutlu günler olsun.