crochet pot hanger / tığişi saksı askım - mahlepli, tuzlu kurabiye

Kabak çiçeği gibi açılmak deyimi vardır. Bazı insanlar dozlarını ayarlayamadılar ve "yeni normali" kabak çiçeği gibi karşılamak için adeta yarış içine girdiler. Bir tür kendine ve çevresine bir şeyleri ispatlama çabası mı? Onanma, takdir edilme ihtiyacı mı? Bana bir şey olmaz cahil cesareti mi? Benden gerisi tufan vurdumduymazlığı mı? Belli ki var sebepleri!... Bilimkuruluna girmek için can atan psikologların, sosyologların bu süreçte seslerinin çıkmıyor oluşu çok ilginç. Demek ki kurulda olmak prestij kaygısından ibaretmiş. Bakın ben de kuruldayım demek içinmiş. Değilse gayet psikolojik ve sosyolojik bu toplum zararlısı durum için neden hiç seslerini duymuyoruz?

Kontrolü elden bırakmamaya devam. Hayatımda bu yüzden şimdilik pek de bir değişiklik yok. Örgü için ihtiyaç duyduğum zamanı bulabiliyorum. Evde istiflenmiş ipler de azalıyor bu sayede. Mutlu oluyorum. İki yumak makrame ipi buldum. Parlament mavisi ve gök mavisi renklerinde... Miktarın hayalimdeki makrame saksı askısını yapmaya yetmeyeceğini düşününce ilk denememi tığ işi ile yaptım. O kadar az ip gitti ki, bir yumaktan en az altı-yedi askı daha yapabilirim. Hem de çok çabuk oldu. Başladıktan sonra beş dakikada bitirdim.

Tığım 4.00 mm. idi.... 15 zinciri birleştirerek başladım. Sonra yine on beş zincir çekerek ilk boşluğu 6 batışta tamamladım. Sonrası kendiliğinden geliyor zaten... Kullanmak istediğim saksıyı arada ördüğüm şeyin içine oturtarak sap ve gövde uzunluğunu saksıma göre ayarladım.

Aralara boncuk katıp süsleyince, makrame kadar olmasa da gayet güzel oldu bence. (Fotoğrafları kolaya kaçıp iphone'un portre modu ile çektim, blurdaki tuhaflıklar ondan sebep.)

Yaz geldi artık. Dün kırlara çıkınca iyice anladım. Buğday başakları sararmış bile.

Kırlar sıcak olsa da yine muhteşemdi. Bol bol yürüdüm, dalından dut ve erik yedim. Yaz sebze ve meyvelerini seviyorum. Çıktığından beri haftada bir kez bezelye pişiriyorum. Haziran demek, yeşil bezelyeler ve rengarenk güller demek en çok...

Teras güllerim coştu. 15 saniyelik videolarını ig hikayelerimde paylaşıyorum. Zaman ayırıp uzun soluklu videolar yapsam, bir dolu foto çekip blogumda kalıcı kılsam ne iyi olacak. Bu yıl mevsimler jet hızında uçup gidiyor. Kış günlerinde açıp açıp bakmak sevinç olur insana... Bir sevinç de terasımın müdavimi kumrucuklar. Ben onlara yem ve su veriyorum, onlar da bana arkadaşlıklarını... gugukcuklarını... komik kıpırdanışlarını... ve ürkek bakışlarını... :)

Son haftalarda tatlıya ağırlık verince ara vereyim istedim. Bu hafta tuzlu kurabiye yaptım. Mahleplisini ilk kez denedim. Kıyır kıyır, leziz bir kurabiye oldu. Bayıldım.

Hamurun dinlenmesi için beklemesinin dışında yapımı kısa süren kolay bir tarif. Bir süre daha pastanelerden yiyecek almayı düşünmediğim için böylesi pastane işi tarifleri yine ve yine yapmayı planlıyorum.

İlk fırsatta hamur açmak için de uygun bir tahta almalıyım. Gelibolu'da hiç rastgelmedim. Bir yerlere gidersek oralarda bulabilirim dilerim.

Bu tür kurabiyeler ağzı kapalı kaldıkları takdirde uzun süre dayanabiliyorlar. Günlerdir her gün üç-beş tane yesek de hala bitiremedik. Küçük bir hamurla çok da bereketli oldu.

Evde kurabiye kokusunu seviyorum.

Not: Bu posttaki tığişi saksı askım Frontier Dreams ve Annemaries Haakblog bloglarında paylaşıldı.