amigurumi bunny and carrot / amigurumi tavşan ile havuç ve evde kolay peynirli gözleme

Akşamları örmeye devam... Müthiş iyi geliyor bana... Hele de ortaya güzel şeyler çıktıkça hem o güzel şeylere sahip olduğum için seviniyorum, hem de sevincimle mutlu oluyorum. :) Geçenlerde instagram arkadaşım @smyrna_orgu online ücretsiz bir workshop düzenledi. "Hadi Ruşi katıl bu aktiviteye, yoksa senin oturup tavşan ya da havuç öreceğin yok" dedim ve evde de turuncu ip bulunca kendimi workshopta buldum. Aylin'in tatlı sohbetiyle kurstan çok sohbet havasında geçen iki gecelik workshopun ardından havucuna tutunmuş tavşancığım hazırdı bile.

İlk gece havucu ördük. Katılımcıların arasında örmeyi hiç bilmeyenler de olduğu için detaylı açıklamalarla dolu, öğretici bir workshop oldu. Haliyle sonuca gidilen süre uzun sürdü. Yine de başladığım şeyi bitirme azmim sabırla beklememi kolaylaştırdı. Ortaya da bu sevimli havuç çıkınca ikinci geceyi dört gözle bekledim. :)

İkinci gecenin parçaları daha detaylı ve dikiş, süsleme gibi ekstra işler de olmasına rağmen sonuca daha kısa zamanda ulaştık.

Tüm çalışma boyunca Aylin'in yönergelerine sadık kaldım. Ancak ileride gözlerde değişiklik yapmayı düşünüyorum. Belki farklı detaylar da katabilirim. O halini de mutlaka paylaşırım.

Workshoptan sonra internette tesadüfen (belki de tevafuken) bu sevimli projenin asıl tasarımcısının sayfasına denk geldim. Sayfasında ücretsiz şablonunu detaylı bir biçimde paylaşmış. Yapmak isterseniz orijinal tarifini şurada bulabilirsiniz.

Dışarıya çıkmayalı tam 21 gün oldu. Okuyor, pişiriyor, araştırıyor, dinliyor, izliyor, yazıyor, örüyor, egzersiz yapıyor, hatta daracık alanda tempolu yürüyor, sevdiklerimi arıyor ve tabii bol bol ev-mutfak işi yapıyorum. Havalar biraz daha ısınsın çiçeklerimin bakımını yapıp terası kullanıma açmayı planlıyorum. Henüz rüzgarlar kesilmedi. Bir kaç sabahtır güneşli bir güne uyanıyoruz ama pencereleri evi havalandırmak için açtığımda bakıyorum ki hala soğuk. Ani bir hava değişikliğine geçip hasta olmamaya çalışmak şu an için yapılacak en mantıklı şey olarak görünüyor bana. Açık havada olmayı ne kadar çok özlesem ve istesem de süreci uzatmaya gayret ediyorum. Şu an yaşadığım şeyi de en çok oruç tutmaya benzetiyorum. Salt yemek yememekle oruç tutulmazmış, sevdiğin her şeyden bir süre kendini geri çekmek de bir tür oruç sayılırmış. Yaşayarak deneyimliyorum.  Mahrum olduğum şeylerin yerine ev içinde yapabileceğim şeyleri koymaya çalışıyorum. Böyle olunca diğer zamanlarda nasıl vakit bana yetmiyordu ise, bugünlerde de "keşke gün daha uzun olsaydı" cümleleriyle günü tamamlıyorum. Hep beraber öğrendik ve emin olduk ki; "her şeyin başı sağlık!"

Bu süreç bu yaşıma dek hiç yapmadığım bazı şeyleri yapacak geniş zamanlara ve arzuya sebep olduğu için de ayrıca mutluyum. Bir an aklıma sevdiğim bir yiyecek geliyor, onu yalnızca aklımda bırakmayıp hemen hayata geçirmeye koyuluyorum. Yine öyle bir ruh halinde iken hayatımda ilk kez gözleme yaptım. Aslında hamur işinde kendimi hiç maharetli bulmadığım için açma tahtam dahi yoktu. Tepsinin arka tabanı ile bu işi kotarmaya çalışıyorum. Bu izole günler bitince ilk alacağım şeylerden biri de yufka açma tahtası olacak sanırım. :) Yine de abartmayacağım tabii ki. :)

İlk deneme için kişi başına 2 tane olabilecek miktarda yaptım. Her biri büyük ve içleri de dolu dolu olduğu için oldukça doyurucu oldu. Tarifim 4 adet gözleme için...

Pişirme işlemini yapışmaz teflon tavada yaptım. Kırk yılda bir kullandığım ve aslında hiç de kullanmak istemediğim bir mutfak aracı... İzole günler ardından yerine daha sağlıklı bir alternatif bulmalıyım. Zira yaptığım gözleme pek nefis oldu. Devamı gelsin o halde.

Yanmadan için için pişmesinin püf noktası; tereyağla yağladığımız tavada kısık ateşte sabırla pişirmek. Aksi halde kabaran yerlerde delikli yanıklar oluşacaktır. Buna müsaade etmeden pişirdim.

İzole günler için mutfak ihtiyaçlarımızı topluca almaya gayret ederken hiç abur cubur alıp istiflemedik. Eksikliğini de aramıyoruz. Meyve ve iki-üç günde yaptığım tatlı-tuzlu aperatiflerle atıştırma ihtiyacımızı karşılıyoruz.

Geçen gün çikolatayı özlediğimi fark ettim. Sonra içinde bulunduğum sürecin bir tür oruç olduğunu hatırlayıp hissettiğim duyguyu kolayca bertaraf ettim. Bu gidişle belki kendi çikolatamı da yaparım... hem daha sağlıklı olur... Ciddi ciddi araştırayım ben bu konuyu. :)

Dışarıya çıkmayınca eviyle haşır neşir oluyor insan... İki gün önce havayı da biraz daha sıcacık görünce fotoğraf makinemi alıp pencerelerden ve terastan izole günlerimin manzaralarını fotoğrafladım. Zira başımı evimden dışarıya uzattığımda yalnızca onları görüyor, seyrediyorum. Görecek, seyredecek, inceleyecek, gözlemleyecek ne çok detay var, keşfettikçe şükrediyorum. Mevsimin hayati dönüşümü ve hayatın ta kendisi yalnızca kırlarda var olmuyor. Gözümüzün gördüğü her yer hayat. Her yerde hayati bir kıpırtı, bir devinim-dönüşüm var. Odaklanınca insan neler neler buluyor.

En sevdiğim manzaram evimin hemen yanındaki caminin kiremit kaplı çatısı, oymalı pencereleri, pencerelerinin kafesli işlemesi... Çatılara konup kalkan gugukçu kumrular, cikcikçi serçeler, hep birden koroya başlayınca sesleri gökyüzünü kaplayan sığırcıklar, çığlıkçı martılar... meraklı kargalar... Bazen böyle dupduru, masmavi deniz... ve o güzelliğe uyum sağlamak için bulutlarını azat etmiş gökyüzü...

Az ötede yeşilin ton ton haliyle kırlar, tepeler, bazen duran bazen dönen, dönmekten de uzun zaman bıkmayan türbinler...

Bebek yapraklarını doğurmaya hazırlanan ulu çınarlar... Açısı daracık şu küçük alanda dahi bulunacak ne çok güzellik var!

Sabreden ve bekleyenlerden olalım o vakit... Ve tabii mümkün mertebe evde kalalım.
.
.
.
.
Not: Bu paylaşımımdaki amigurumi tavşanım Frontier Dreams blogunda paylaşıldı.