after a long time / a lovely crochet baby bonnet and my winter doorwreath

Dört yıl önce bu blogumu güncellenme problemi yaşadığı için terk etme kararı almıştım. Örgüyle aramın açılmış olması da yeni bir blogla, yeni kategorilerle, yeni konularla tazelenme, genişleme adına pek cazip gelince ayrılık kararını vermem zor olmamıştı. Zira burası bir günlük havasındaydı ve son zamanlarda en çok da hobilerimle buradaydım. O günlerde iş hayatımın hayli yoğun olmasıyla hobilerimden uzak kalınca yeni blogumda günlük yaşamamımla ve hobilerimle değil, daha çok düşün ve hissi dünyamla paylaşımda bulunuyordum ki bu da bir blogger olmak adına kendimi gerçekleştirirken bambaşka bir haz sebebi idi. Ve hala da öyle... Şimdi burada yeniden oluş sebebime gelince... Son günlerde örgü hobime yeniden döndüm... Burada yokken örgü dışında başka güzel şeyler de yaptım. Dijital fotoğrafçılık çok kolay, bir şeyin istemediğimiz kadar çok fotoğrafını çekiyoruz ama o fotoğraflar maalesef telefonlarımızın, pc lerimizin, harici harddisc lerimizin vb. hafızasında kalıyor, tıklanmadığı sürece uyumaya terkediliyor, üstünden zaman geçince unutulup gidiyor. Blogumda güncellenme sorunu olsa bile, istedim ki bu blogumun konseptine uygun fotoğraflarım burada olsun. Unutulmasın... Bakılsın... Görülsün... İlham almak isteyenlere ilham olsun... Zira yaparken ben çok mutlu oluyorum. Yapanlar da benim gibi mutlu olsun... Wordpress blogumdaki paylaşımlarım devam edecek tabii... Ama yaptıklarımla, renkli-cıvıl cıvıl karelerimle burada da olmak istiyorum. Son yaptığım duyuru güncellenmişti. Umarım o isteğini hala koruyordur ve keyfi yeter bu postu da günceller blogum. Güncellemese bile farkeden olur belki, gelir bakar. Hiç biri olmasa ileride açar açar ben bakarım... :)

 Ve işte örgüyle kavuşmamla birlikte ortaya çıkan ilk üretimlerimden biri... Tığişi bebek şapkası... (Bebek örgüleri örmekte olduğumu görenlerden "torun mu geliyor" diye soranlar oldu haliyle... Kızımın evliliğini burada paylaşmıştım. Her yuva, sorunsuz işlesin; taraflar ölünceye dek bir arada mutlu mesut yaşasın arzusuyla kuruluyor ama hepsi o mutlu sona ulaşmıyor. Kızımın evliliği de bir yıl dolmadan bitti. Dolayısıyla ufukta anneanne olmak gibi bir durum görünmüyor benim için.. :) Ama yeğenim (kaybettiğim ablamın kızı) hamile, erkek bebek bekliyor. Büyük teyze olacağım için çok sevinçliyim ve örmekte olduğum kimi şeyleri onun için yapmaktayım.) Bebekler için örmek harika... ortaya çıkan minik giysiler insana mutluluk veriyor. Bakın bone tarzındaki şu bebek şapkasının tatlılığına...

Önce arkası için trabzanlarla yuvarlak bir parça ördüm. Ense bölümünü boş bırakıp yanları ve önü saracak biçimde örgüyü ilerlettim.

O an içimden nasıl gelirse öyle gelişti zaten... Hiç bir yerden model almadım. Tamamen içimden geleni tığımla ve ipimle buluşturdum.

Tığişinde bildiğim bir kaç teknikle bitiverdi zaten. Kenarlarını ve britini mavi ile süsleyince tatlış bir bebek şapkası oluverdi. :)

Örgü dışında yaptığım şeylerden kış kapı süsümü de paylaşayım burada. Çok severek kullanıyorum. Mart ayında ilkbaharlı bir kapı süsü yapıncaya dek severek de kullanacağım.

Kırlardan topladığım bir dolu kozalak, palamut vesaire vardı...

buğday başakları... ağaç şeklinde kuru bir dal... plastik yapraklar...

bir zamanlar tuhafiyeden almış olduğum kardanadam formlu düğme... derken bir de mukavvadan ev yaptım... Ortaya güzel bişey çıktı. :) Kendime yapmakla kalmadım... Değişik modellerinden iki ablama ve arkadaşlarıma da yaptım.

Bu kış pek kar yağmadı. İki kez çatılar tutacak kadar yağdı ama çabucak gitti.

Soğuk günlere sıcacık bitki çayları, tarçın kokulu apple crumble pie lar çok iyi geldi.

Kışın da gitmek anlamında eli kulağında zaten... Bahara şunun şurasında ne kaldı.

Bahar kokulu postlarda buluşmak üzere hoşçakalın...