6 Ekim 2013 Pazar

hayatın getirdiklerine şükür, götürdüklerine eyvallah!

Büyük acılarımı bazen ağlayıp zırlayarak ama çoğunlukla uçsuz bir yeşillik ya da maviliğe, bulamazsam evimde çiçekli böcekli bir köşeye öylece, saatlerce bakıp sessiz kalarak sağaltmaya çalışırım ben. Beyin o acıyı kıvrımlarında dolaştırmaya başlamıştır çünkü... hissedilmektedir... yaşanmalıdır da...

Taş gibi, derinlerden acı söküp getiren öyle ağır bir gün bugün... Ki sızısı günler, aylar öncesinden, zaman zaman hayatın anımsattıklarından, çağrışımlardan çıkıp çıkıp gelmiştir. Yıldönümlerine denk gelen günler bu sızının acıya dönüşüp tavan yaptığı günlerdir.

Dün akşam bir demet papatya aldım... Dibine yarım kesme şeker ve az miktarda su ile vazoya bıraktım.
Gerisi işte öyle!...




7 yorum:

  1. ne kadar güzeller tamda bu kış zamanı bu güzellikleri görmek insanın içini açıyor gerçektende... bence bu hayatta hiç birşey üzülmek için değmez boşver gitsin....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. yakın kayıplar için boşverilemiyor, en azından ben öğrenemedim hala...

      Sil
  2. Sıkıntınızın sebebi nedir bilemiyorum tabi.
    Ama onlar da hayatımızın bir parçası.
    İnsan alışmıyor belki ama kabul ediyor.
    Allah sabır ve dayanma gücü versin hepimize...
    Güzel ve keyifli günlere ulaşmanızı temenni ediyorum...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ablamın vefat yıldönümü...
      yıldönümleri, anılar, çağrışımlar vesaire tıpkı birer film şeriti gibi... her şeyi alıp alıp getiriyorlar insanın gözünün önüne...
      amin!... ve teşekkürler!

      Sil
  3. Ruşen hanım,insanın sevdikleriyle vedalaşmasının hesabı kapanmıyor sanırım,yerinde rahat etsin....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet öyle canım. Hepimizin kayıpları için Amin!

      Sil
  4. Acınızı kalbimle paylaşıyorum, taşıyabildiğimce!
    Sevgiler...

    YanıtlaSil