26 Şubat 2013 Salı

öylesine...

Yanımdaki kişiyi, elimdeki işi, iş yerimi bir anda terkedip çooook yürüdüm...
Ve yine çooook oturdum elimdeki işe gömerek kendimi...
Raftaki okunmamış onca kitap içinde Turgenyev'in "Babalar ve Oğulları"nı okudum... nedense...
Ağladım da çok... her gün biraz daha azaltarak...
Duyduğum her türkü içimde bir yerlere dokundu illa ki...
Enseden lastikle laleten tutturulmuş saçlarıma, makyajsız yüzüme alıştım... alışmışlığımdan korktum.
Az yedim... bazen yemek yemeyi unuttum...
Gülümsedim de bir kaç kez...utangaç tebessümlerime kaç sıfır yenik...
Genzimde hep bir yanık kokusu.

Silkinmeli belki, şöyle bir iki...
Ah bilsem nedir en kesin, en keskin ilaç!
Bunu bir parantez içi mi saymalı?

Bir uçurtma yapar ki Orhan Veli,
telli duvaklı, kuyruğu ebemkuşağı rengi,
salar da gökyüzüne
gökyüzünü görür!

Yağmur yağıyor oysa... gök delinmiş, içini boşaltıyor durma...
Duvar dibinde... sırılsıklamım ya......
Sanıyorum ki bütün sokak kedileri ve köpekleri de sırılsıklam benim gibi...
Sokaklar ve evler... içeridekiler ve dışarıdakiler... hepsi ama hepsi... yalnızca kendi telaşında, kendi havasında.

Ve gök...
İlelebet öyle gri, öyle puslu... öyle kalacak sanki!

Bana bir masal anlat baba!
Uzaklarda olsan da!

Sahi!
Gökyüzüne bakmalıydım... 
Güneşe...
Kaş, göz... ucu kulaklarına kıvrık kocaman bir dudak çizmeliyim illa ki... 
Tıpkı çocuk resimlerimdeki gibi...

Ah çocukluk!
Çocukluğum...
Sarı saman kağıtlarına bitmez kalemimden taşı(r)dığım iç yaralarım... 
Okudukça kaşıdığım...

Sevinçlerim de vardı elbet... şen günlerim...
pespembe düşlerim...

Herkesin bir hikayesi var ve her hikaye birbirine benzer bir bakıma.
Yine de...
Herkesinki kendine biricik daima.

Bildiğimiz tüm bunları bir kez daha tekrarlamış olalım öyleyse...
Bitmelere geçelim!

Aslında...
Böylesi dökülmeye ne arzum vardı ne de gayem...
Şimdi bu sesler, bu sözler... boşlukta koskoca bir gürültü.
Tek kelimesi bile anlaşılmayacak... belki... ah!

Bil ki zaman bir afakan olmuş da basmakta gecemi.
Ondan sebep bu lime olmuş döküntüler...
Ve ondan sebep kendimi böyle açık etmem!

Öylesine...

21 yorum:

  1. ilaç mı, en güzel ilaç zaman...

    YanıtlaSil
  2. ruşencim zaman her şeye ilaç olacak. Ailemden ve çevremden sevdiklerimi kaybettiğimde bir daha hiç gülemeyeceğim yürüyemeyeceğim, yiyemeyeceğim gibi gelmişti. zaman, zaman diyorum.
    Anlıyorum için yanıyor hemde çokk, bu aşamada her şey fazlasıyla duygulandırıyor. keşke bununda bir ilacı olsaymış ama yok zamandan başka...Sevgilerimle..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. annem ilk kaybım değil, 1 nolu ablamı 4 yıl önce kaybettik... tekrarını yaşıyorum şu anda... zamanla hafifleyeceğim... biliyorum ama o evreye geçmek sanki şu an için çok uzak gibi geliyor insana... :(

      Sil
    2. dua etmek onları çok sevindirecektir..
      acın büyük evet Allahım sabrını verir inşallah

      Sil
  3. Mutlaka bana bekliyorum. Biraz açılırsınız. Hı, olur mu? Renkli fotoğraflar koydum. Oradan biraz Banu Abla, Nilgün Hanım... Gezinmek iyi gelir :) Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Edacım insan gittiği yere kendini de götürüyor... bana önceki günlerde iskemle kurduğun yerlere de gelip kurulamadım şöyle bir... gezerken gölge olmalıyım, şu daralmış halimle sıkmadan kimseleri... davetin için çok sağol, gezeceğim mutlaka...

      Sil
  4. Son günlerde bira uzak kaldım buralardan ama yorumlara bakınca bir kayıp yaşadığınız sonucuna vardım. Eğer öyleyse yaranız çok taze olmalı ,Allah sabır versin!

    Dizelerinizin arasında kaybolmadım aksine kendimi buldum,hepsi tanıdıktı ama hiç bu kadar güzel bir kolaj aklıma gelmezdi benim. Harikasınız.

    Haydi Eda'yı dinleyin bira çıkın dolaşın! Ben yol yorgunuyum biraz da hastayım ama çok iyi bir dinleyiciyimdir bir de yüzüm dostlara hep güler benim!

    Sevgiler!

    YanıtlaSil
  5. sabır ne diyelim...Allah sabır,kolaylık versin...

    YanıtlaSil
  6. Ben iki satır yazmıştım nereye gitmiş?
    Canımmm! İçin acıyor belli Allah sabır versin!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. hiç görmedim Nilgün hanımcığım, buraya gelemeden yok olmuş sanırım...
      çooook teşekkürler...

      Sil
  7. .........................................................................................................................................

    YanıtlaSil
  8. Bu hayatta insan acılarla pişiyor.Acıyı veren Rabbim sabrını da versin.Arkadaşım sözün bittiği yer burası sanırım.Ne desek ne söylesek yüreğin yanacak.Allah beterinden sakınsın canım.

    YanıtlaSil
  9. Allah sabır versin inşallah...
    kendi kendinle başbaşa kalmak ve derin derin düşünmek yorar hemde çok yorar

    YanıtlaSil
  10. Ne desek çare olmaz , ne yazsak çare olmaz... Allahım sabrını versin inşallah...Çok zor . Hiç geçmez bu acı ama zamala hafifleyecek umarım.. Acyı veren Allahım sabrınıda versin yanında inşallah

    YanıtlaSil
  11. Zaman en iyi ilaç... hepimizin ezberinde bu olgu yaşanmışlıklarımızla... sen de biliyorsun ki arkadaşım hiç eksilmeyecek bu acılarımız ama bunlarla başetmeyi öğreneceğiz öyle veya böyle. Yüreğinde oluşturduğun o minicik gözyaşı kesesine böyle sessiz sessiz gözyaşlarını akıtmak yerine doya doya dilediğince ağla, gizlisiz saklısız ve kendi iç sesinle başbaşa kalmak yerine imkanın varsa dostlarınla birlikte ol sıkça eğer buna imkanım yok yanlızım diyorsan, işine odaklan,kendini yor, kafanı meşgul edecek severek yapabileceğin uğraşlara yönlen ve kendini bir süreçte bir süre kendinle bırakma ne olur...

    YanıtlaSil
  12. Basiniz sagolsun!
    Allah Sabir versin..

    YanıtlaSil