11 Mart 2012 Pazar

işte öyle...

Yaşamak bazen böyle bi şey...
Siz öyle ya da böyle küçük mutluluklar devşirmeye çalışırken her fırsatta, büsbüyük mutsuzluklar bir anda pat diye patlayabiliyor yüzünüzde...

Kendini duvar dibine terkedilmiş bir kedi yavrusu gibi hissetmek o an... Sonra kırık döküklerini bir torbaya doldurup engin denizlere atma arzusu... ve aslında kocaman bir kedi, hatta aslan olduğunun farkına varmak.

Sınavın en kazık sorularından biri de olabilir!

Es geçmeli o halde...
Üç yanlış bir doğruyu götürürken cevapsız cevaplar etkisiz eleman neyse ki...

Ve yaşam; öncesine kavuşulamayan, sonrası ise meçhul!
Ki yalnızca senin...

Öyleyse...
Surlarını kalın örerek... burçlarında kızgın yağların...
ve alev topların...
-ki mancınıklar hep pusuda.-

Yaşamaya devam.

Şimdi bu kararmış içi biraz açalım!
:)









foto kaynak

7 yorum:

  1. Ruşencim seni takip ettiğim kadarıyla çok güzel bir kalbe sahipsin.Ama bazen içimiz kararabiliyor.Bu günlerin geçici olmasını diliyorum.Çünkü senin bloğun benim içimi açan bloğların arasında .Sevgilerimle :(

    YanıtlaSil
  2. EN SONDAKİ EVEEEEEE BAYILDIM.
    NE KADAR GÜZEL DEKORE EDİLMİŞ.
    SEVGİLERİMLE
    TÜRESİN

    YanıtlaSil
  3. ne güzel yazmışsın, ne güzel özetlemişsin.. hepimizin ara sıra hissettiklerini.. eline sağlık..

    ayrıca bu iç açma olayı amacına ulaştı bilmiş ol.. şuan o en son resmin içinde olabilmeyi çok isterdim.. hatta hayatım boyunca :))

    YanıtlaSil
  4. kareler gerçekten çok hoş içim açıldı yazı birden şaşırttı inşallah herşey yolundadır sevgilerimle:)

    YanıtlaSil
  5. Yıkılıp, yıkılıp, yeniden ayağa kalkmak. Hayat bundan ibaret. Kalkamayıncaya kadar:(

    YanıtlaSil
  6. Ruşencim bazen tabi ki içimizi karartıyoruz ama aradan zaman geçip geriye baktığımızda ne anlamsız olduğunu düşünüyorum. Son kare çok güzel benim olsun :) Sevgiler..

    YanıtlaSil