Siz öyle ya da böyle küçük mutluluklar devşirmeye çalışırken her fırsatta, büsbüyük mutsuzluklar bir anda pat diye patlayabiliyor yüzünüzde...
Kendini duvar dibine terkedilmiş bir kedi yavrusu gibi hissetmek o an... Sonra kırık döküklerini bir torbaya doldurup engin denizlere atma arzusu... ve aslında kocaman bir kedi, hatta aslan olduğunun farkına varmak.
Sınavın en kazık sorularından biri de olabilir!
Es geçmeli o halde...
Üç yanlış bir doğruyu götürürken cevapsız cevaplar etkisiz eleman neyse ki...
Ve yaşam; öncesine kavuşulamayan, sonrası ise meçhul!
Ki yalnızca senin...
Öyleyse...
Surlarını kalın örerek... burçlarında kızgın yağların...
ve alev topların...
-ki mancınıklar hep pusuda.-
Yaşamaya devam.
Şimdi bu kararmış içi biraz açalım!
:)
foto kaynak
Как красиво!!!
YanıtlaSilRuşencim seni takip ettiğim kadarıyla çok güzel bir kalbe sahipsin.Ama bazen içimiz kararabiliyor.Bu günlerin geçici olmasını diliyorum.Çünkü senin bloğun benim içimi açan bloğların arasında .Sevgilerimle :(
YanıtlaSilEN SONDAKİ EVEEEEEE BAYILDIM.
YanıtlaSilNE KADAR GÜZEL DEKORE EDİLMİŞ.
SEVGİLERİMLE
TÜRESİN
ne güzel yazmışsın, ne güzel özetlemişsin.. hepimizin ara sıra hissettiklerini.. eline sağlık..
YanıtlaSilayrıca bu iç açma olayı amacına ulaştı bilmiş ol.. şuan o en son resmin içinde olabilmeyi çok isterdim.. hatta hayatım boyunca :))
kareler gerçekten çok hoş içim açıldı yazı birden şaşırttı inşallah herşey yolundadır sevgilerimle:)
YanıtlaSilYıkılıp, yıkılıp, yeniden ayağa kalkmak. Hayat bundan ibaret. Kalkamayıncaya kadar:(
YanıtlaSilRuşencim bazen tabi ki içimizi karartıyoruz ama aradan zaman geçip geriye baktığımızda ne anlamsız olduğunu düşünüyorum. Son kare çok güzel benim olsun :) Sevgiler..
YanıtlaSil