kasım 1

Bugün itibariyle sonbaharın son ayına girmiş bulunuyoruz... Kış kapıda... Eylül fena değildi, lakin milletçe pek hüzünlü bir Ekim geçirdik. Güçlüyüz... Bunu da aştık... Manevi duyguları yüksek bir milletiz... Acıların ve zorlukların  üstesinden gelebildik... Bardağın dolu tarafı boş tarafından kat kat büyüktü neyse ki... Görebildik... Ve felaket tellallarının, zehir fışkırtıcılarının dışında büyük çoğunluğumuz sabırla sükunetle karşıladık her şeyi... Metanetliydik. Olayların nedenlerini sorgularken sağ duyulu ve aklı selim olmayı becerdik... İçindeki kokuşmuş-çürük- negatif duygu ve düşünceleri üzerimize boca etmeye çalışanlara ve de bilinçli biçimde karamsarlık pompalayanlara üç beş fire dışında prim vermedik... Fırsattan istifade (birilerini yermek ve birilerine yaranmak adına / safça) ülkesini aşağılamaya ve aciz kılmaya çalışanlara gülüp geçtik. Zira ne güzel bir ülkede yaşadığımızı ve başka bir Türkiye daha olmadığını her defasında derinden hissettik. Ülkemizin maddi-manevi anlamda sahip olduğu gücü ve tüm güzelliklerini görebilecek denli komplekssiz, aklı başında ve objektiftik. Galeyana gelmeden, güdülmeden, tüm bunları yapmaya çalışanlara dirayetle karşı durup bu acılardan da ders almasını bildik  Siyasi sistem her ne kadar kutuplaşmamızı ve birbirimizden kopup ayrı saflarda öteki-beriki olarak yaşamamızı istese de  her acıda tek yürek olmayı kolayca başardık.

Kısacası acı mı acı, hüzünlü mü hüzünlü bir aydı Ekim.  İnsanlığımızı test etti ve gitti... Dilerim Kasım yeni umutlara gebedir!

Herkese güzel bir Kasım dileğimle... Huzur dolu günler!