neden dua

Dua etmek benim nezdimde ümidi tazelemektir. Umutla beklemektir. Ki insan ümit ettiği sürece yaşar...
(Asıl konuya devam etmeden bir saplama yapmak istiyorum. Bir kaç gün önce kızımın sınıf arkadaşının hızlı tren altında kalıp yaşamını kaybettiğinden söz etmiştim... Bu olay ne yazık ki bir kaza değil, bir arzu imiş... Yani daha 19-20 yaşlarındaki bu gencecik öğrenci yaşama dair tüm ümidini kaybetmiş ve onu sonlandırmaya karar vermiş...) Çok düşündüm o yaşta bir çocuğu bu düşünceye iten ne olabilir diye.... Yüzeysel anlamda ailevi, ekonomik, aşk, okul gibi pek çok şey sebep olmuş olabilir... Ama derinde yatan tek şey ümidin yok oluşu... çaresizlik... bitişi kabulleniş... ve sönüş.

İşte bu yüzden ümit etmek çok önemli...

Ümit etmek yaşamın yakıtı bir bakıma... besin kaynağı... O olmayınca yaşam da olmuyor. Duruyor, bitiyor bi şekilde... Ölümü seçmeden bu dünyada ölüden farksız yaşayan insanlar gördünüz mü hiç? Varlar ama yoklar... ve bir hiçlik içinde tamamlıyorlar bedensel yaşam sürelerini... oysa ruhları çoktan tükenmiş. Ümit etmek, dilek dilemek bu tükenişin tam da suratına kapanan bir kapı aslında... ve aydınlığa açılmak... Bu sebeple kendi adıma çok önemsediğim bir durum... Kaldı ki müspet bilim adına da pozitif etkisi kabul edilmiş.. İşte kuantum düşünce... pozitif düşüncenin pozitif gerçeklik olarak geri dönmesi... Yani iyi şeyler düşün (ya da dile) iyi olsun.

İşte bu sebepten dua önemlidir benim için...  Ve benim dua anlayışım / duaya yüklediğim anlam bundan ibaret... Her birey kendi bakış açısı ve algı düzeyi ile tanımlamakta özgür elbette!

Yeter ki ümidimiz hep var olsun! Evrene yolladığımız mesajlar hep pozitif olsun! Kime ne zarar bundan? Dünyada bunca olumsuzluk, çirkinlik ve bunca negatif bakış açıları varken...  Varsın dualar hep dilimizde olsun!