kar... bahar... ve bizde bugünler...

En çok blog yazmayı seviyorum ama buraya uğramayalı da 11 gün olmuş. Yokken buralarda diğer sosyal medya uygulamalarını da kullanmadım. Ancak arada twitter a girip şöyle bir kolaçan etmeden de duramadım. Zira bendeki izlenimleri teyit ediyor mu hâlâ, en çok da bunu merak ettim.😀 Tespitim şu; Twitter tam bir manipulasyon aracı. Covid le yüzleşip dünyanın yeniden dizayn edildiği gerçeğini farketti isek, twitter ın işlevi ile ilgili gerçeği de gözardı edemeyiz.  Zira dünya dizayn edilirken önce insanların zihinlerinin dizayn edilmesi gerek. Bu pek çok sosyal medya aracı ile yapılıyor ama bu konudaki en aktif ve en etkin araç twitter. Neyi bilmemizi, neyi öğrenmemizi istiyorlarsa algıyı o yöne doğrultarak o şeyin cici taraftarları ve kötü karşıtları ile götürüyorlar süreci. Biz de saf saf “aman ne güzel çoğulcu bir ortam herkes fikrini iletebiliyor” diyor, okuduğumuz her şeyi "gerçek" kabul ediyorsak yörüngelerine çoktan girmişiz demektir. 

Dünyayı dizayn ederken insan zihnini de dizayn eden güç, son derece zeki ve planlı-programlı-sistematik bir şekilde ilerleyen bir güç. Neyi nasıl düşündüreceğini, neye nasıl inandıracağını ince ince hesaplayıp öyle alıyor yolunu. Bunu da tabii ki tek başına yapmıyor. Bazı yazılı basın ve görsel medya organları ile işbirliği içinde. Bazı siyasetçilerle (yerli-yabancı), bazı oluşumlarla aynı şekilde işbirliği içinde. Birbirlerini tamamlayan, birbirlerini referans gösteren bir birliktelikleri, yanyanalıkları var. Twitter’ın oluşturmak istediği algıyı yaymak ve ateşli savunucusu olmak için can atan Twitter fenomenleri var. Her gün haksızca birilerini aforoz ediyor, öte yandan hiç de haketmeyen birilerini de “ilah” ilan ediyorlar. Adı bir şekilde “trend topic” olan günahıyla-sevabıyla ya da iyisiyle-kötüsüyle, DEMOKRAT BİR ŞEKİLDE trend topic olmuyor. Ya itibar suikastına uğratılıp yerden yere vuruluyor ya da balon gibi şişirilip gökyüzüne salınıyor. Balonun balon olduğunu göremeyenler dünya gerçeklerini twitter da okuduklarından-gördüklerinden ibaret sanıyor. Twitter ı masum, işine gücüne bakan, tarafsız, çıkarsız, amaçsız bir mecra olarak görenler ya gerçekten saftoriktir ya da twitter ın ideolojik amaçlarıyla aynı paralelde hisseden ve düşünen kimselerdir. Celladını sevenler gibi manipülatörünü sevenlerin olmasına da şaşırmalı mıyız? Artık dünyada çok az şeye şaşırıyorum!

Geçen gün şöminemize çok eski fotoğraflarımızdan bir photo-bunting yaptım. Yılbaşı öncesi bulup aldığım mandallı led ışık ve o mandallara iliştirdiğim fotoğraflardan ibaret... Kocacıkla arkadaşlık zamanlarımızdan, evliliğimizin ilk yıllarından ve kızımızın küçüklüğünden bir kaç foto... 

Hani evinin duvarlarını eski fotoğraflarla dolduran insanlar vardır ya, bu ara kendimi onlara çok yakın hissediyorum. Maziye terkedilmiş, kutulara istiflenmiş bir dolu güzel anıyı çıkarıp çıkarıp gözönüme almak istiyorum. 

Doğumgünümden bir gün sonra  kar yağdı. Öğleye kadar çatılar biraz tutsa da öğleden sonra çıkan lodosla çok kısa zamanda tüm kar eridi gitti.

Ertesi gün, yüksek yerlerde kalmıştır belki, düşüncesiyle kır yollarına düştük. Kış güneşinin pırıl pırıl parlattığı altın parıltılı, karlı bir orman bulduk. Fotoğraflar aslını asla yansıtamayacağından bir dolu video çektim. Erimekte olan dallardan yana-döne yerlere düşen su damlacıkları öyle nefisti ki, dönüp dönüp bakıyorum. Damlalar dönerek düşmüyordu aslında.. güneş ışığından yanar-döner bir hale geldikleri için dönüyormuş gibi ışıldayarak düşüyorlardı. Hayatımda böyle bir görüntüye ilk kez şahit oldum. Kardan sonra her yer yine bahara döndü. Ilıcık, güneşli günler... ve her yerde beyaz beyaz, pembe pembe bahar çiçekleri... Doğa yarımadamızın her yerinde kış uykusundan uyanmış halde... ve öyle güzel ki.

Tutunamayanlar gibi ağır bir kitabı bitirince pdf kitaplarımı tarayıp kolay okunur bir kitap aradım. Frances Hodgsot Burnett'in "Gizli Bahçesi"ni buldum. Çocuk kitabı... ama bana göre asla çocuk kitabı değil... Büyükler de okumalı. Kitap biter bitmez peşine 2020 yapımı filmini izledim. Ama kitap filmden kat kat güzel, çok çok daha güzel. Zihnimi biraz rahatlattıktan sonra yine pdf kütüphanemden etkinlik yazarımız İrvin Yalom'ın "Divan" isimli romanına başladım. Sıkılırım zannederken su gibi akan bir konu ve merak uyandıran-sürükleyen bir anlatımla karşılaştım. Bugün de daha fazla dayanamayıp Yeşilin Kızı Anne serisinin "Avonlea" sine başladım. Her iki kitabı aynı anda okuyup peşine bu ay bir de Virginia Woolf''un  "Dalgalar"ını okumayı planlıyorum.

Bu ara okuma arzumun önüne asla barikat koyamıyorum. 😊

Kur'an kursumda "elif ba"yı bitirdim, "kur'an okuma"ya geçtim. Hem de gayet tıkır tıkır okuyorum. Meğer benim kur'an-ı kerimimdeki arapça bölüm küçücük olduğundan, yazılar da dar alana sıkıştığı için harfler ve harekeler içiçe geçmiş olduğundan karıştırıp duruyormuşum ben. Görümcem arapça bölümü çok geniş olan yedek kur'an-ı kerimini verdi. Yazılar büyüdü, harfler aralandı, harekeler ilgili alanlarında kaldı, okumam da pek bir rahatladı. 😊 Bu kur'an-ı kerimin şöyle bir kolaylığı da var; yanlış  okursam altında doğru okunuşu mevcut. 

Ben önce okunuşları ayraçla kapatıyorum, arapçasını kendi kendime okuyorum. Sonra ayracı kaldırıp doğru okuyup okumadığımı kontrol ediyorum. Bir bakıma da teyit ediyorum. En son da gelip bir kez de kendi kitabımdan okuyorum. İçiçeliği de zihnimde kavramam-anlamam gerek.

İzole günlerin en büyük kazancı şüphesiz kur'an okumayı öğrenmem oldu. Çok ama çok mesudum.

Evde hayat bir şekilde geçiyor zaten... 

Korona sebebiyle çalışma hayatından kopmuş biri olarak, ev kavramının asıl anlamının yuva olduğunu bu süreçte daha bir kuvvetli hissediyorum.

Kocacıkla iş paylaşımlarımız var. Kahvaltılar artık hep ondan...

Ben de masanın her türlü haline razı oluyorum. 😊

Bazen de düşünüyorum... ne çok şeyi mesele etmişim. Varsın bazı şeyler uyumsuz, hatta dağınık olsun! Ne olacak ki! Di mi ama?! 😊

Bizim evden başka bir günbatışı ile... Herkese huzurlu, mutlu, sağlık dolu izole günler!