Ve öyle hoş bir sürprizle geldi ki, yılın son günü her taraf bembeyazdı.
Uyanır uyanmaz bu büyülü manzaraya pencereden seyredalıp bir vakit sonra hevesimi aldığımı farkedince kaptığım gibi fotoğraf makinemi kendimi dışarı attım...
Hava buz gibiydi... müthiş rüzgarlıydı... aheste yağan bir kar değil, ciddi ciddi tipi vardı.
Ne gamdı!
Ben ve içimdeki küçük kız, çocuklar gibi şendik... :)
Gelibolu yıllardan sonra ilk kez belki de kalbime bu denli yumuşak dokunuyordu.
Yollar ıssızdı ve bu beyaz örtü yayıldığı her düzlemde kollarını açmış kucaklamak için beni bekliyordu. Rüzgar kimi vakit sakin, kimi vakit coşkun uğultusu ile kulağıma neşeli ezgiler mırıldanıyor, aklım adımlarıma giden komutu dosdoğru kalbime bırakıyordu.
Sonrası... aklımda kalmayı başaran minik minik keyifli anlar...
Ve bu karelerde yaşam bulanlar...
Bu beyaz örtünün altında her yer nasıl temiz, nasıl düzenli, dünya nasıl masum görünüyor değil mi? Temiz bir sayfa açmış olalım bu yeni yılla birlikte inşallah..Mutlu yıllar
YanıtlaSilGünaydın Canım, bloglar arasında yorum bırakma ve takibe alma etkinliği başlatıldı 31 Aralık 2015 tarihine kadarı.Hem haberdar edeyim hemde etkinliği desteklemiş olayım dedim. Çok güzel bir yerde oturuyorsunuz manzaralara bayıldım. Takibimdesin bende beklerim sevgiler.
YanıtlaSilÇk güzel fotolar,emeğinize sağlık.
YanıtlaSil