terrace life - my crochet summer hat

İstanbul zorunluluğumun 4üncüsünden henüz döndüm, tam anlamıyla ayağımın tozu ile yazıyorum bu postu... Neden ki!... Olsa olsa artık benim de kocam sülaleli oluşumdan sanırım:) 29 yıldır tanıdığım herkes bir yere gidip döndüğünde Gelibolu'ya varmış olmanın huzurundan, güzelliğinden bahserder(di), ben de anlam veremezdim.... Misal mis gibi Çanakkale'ye, adaya vesaire gidip gezmiş gelmiştir, ama sanki çok kötü bir yerden harikulade bir yere gelmiş gibi, en süslü sözlerle illa Gelibolu diye tutturur. Kocacık da dahil... Şaştım, kaldım... aynı sözcükler son 2 İstanbul dönüşünde benim de ağzımdan dökülmekte... :)

Laf aramızda Çapa da beni sevdi... 5. buluşmaya randevu verdi... İstanbul'la kapı komşusu olduk artık.

Bu arada, Haziranı da yemiş, yutmuşuz... Ne çabuk!

Yaz okulumun ikinci haftasındayım... Haftada üç yarım gün... sabah 10.00 dan öğleyin 13.10 a dek...

Olmasa idi yaşamımda bariz bir boşluk olacaktı.... alışmışım... Özellikle ramazan süresince uzaklara pek fazla gidilmeyince, kuzucuklarla birarada olmak iyi geliyor bana... Kalan zamanlarda da bol bol evdeyim zaten... "Home sweet home" modunda yaşıyorum tamamen...

Çoğunlukla hobi odamda ve terastayım... Terası neşeli bir bahçe havasına getirme çabasındayım...

(Derdimiz yok çabaları ya da fotoları değil tabii bunlar, 
derdi verene gönülden tevekkül ettik... 

Elhamdülillah!)

Herkesin evinde, öyle ya da böyle, mutluluk enjekte edecek sığınakları olmalı. Bu sığınaklarda geçirilmiş her an, anı kutucuğuna bırakılmış birer "mutlu anı" parçası... o kutucuk açıldığında etrafa en çok onlar saçılsın! :)

Boş günleri fırsat bilip aklımdaki boyama planlamalarımın bazılarını gerçekleştirme fırsatı buldum, bazıları beklemede...

Renklerle bir arada olmaya devam...

Çiçeklenmeye de....

Ve tabii örmeye de devam...
Bu kez bir yaz şapkası ördüm kendime... Siyah bir dantel parçası ile de süsledim...
Ben çok sevdim...

Şapkamın bitmesine iki sıra kalmıştı ki... gidip yeni bir yumak daha almak zorunda kaldım... (korkarım ben kalan iplerimi hiç bir zaman bitiremeyeceğim. :)

Kalan ipimle belki bir de çanta örerim. :)
Ve yine yetmez.... yine devamını alırım... :)