Güne nergis ve sümbül kokuları ile uyanmanın keyfi bambaşka... Salonun açık kapısından koridora yayılmış mis koku... Anında huzur veriyor insana... Sümbülleri aldım mutfak masasına taşıdım. Temaya uygun çay takımlarımı da servise aldım ki hoş bir cıvıltı yerleşti hemen oracığa...
Bu çiçek sevgisi annemden geçmiş, farkında olmadan ta çocukluğumda ruhuma sinmiş olmalı. Bahçe, teras, balkon, odalar, mutfak.... nerede uygun bir yer bulursa çiçek doldururdu annem. Ön balkonumuza "küçük park" adını takmıştı komşular. Balkonun dörtte üçünü çiçekler kaplıyordu neredeyse... Lakin o zamanlar bu çokluğa şikayet ederdik çoğu zaman. Oysa şimdi anlıyorum ki o çiçeklerle ne çok mutluymuş annem.
Benim açık balkonlarım yazın dahi rüzgardan nasibini bolca alıp ha bire uçtuğundan uzun süreli saksı vesaire bulundurmam mümkün değil. Kapalı balkonum ise hiç uygun değil. Bahçeye de artık hiç zaman yok.... zira yoğun bakım ve ilgi gerektiriyor...üstelik çat kapı yapabileceğim bir mesafede de değil. Dolayısıyla ancak mutfakta ve salonda yer bulabildiğim bir kaç saksı ile yetinmek durumundayım. Olsun! Sezonluk da olsa bir süreliğine çiçeklenmiş olmak müthiş keyifli. Bu büyük keyif için bu miktar çiçek de yeterli. :)
Keyifli bir çarşamba dileğiyle... herkese sevgiler!
Mmm.. Nede keyifli anlatiyorsun. Her gun gune oyle uyanmak nefis olurdu :)
YanıtlaSilhttp://kucukleydi.blogspot.com/
kesinlikle :)
Siloh mis gibi.. kokusu buralara kadar geldi..
YanıtlaSildüşüncelerini yazıya dökme şeklin çok güzel insan okurken yaşıyor..karanlık kıştan çıkmak çok güzel sevgiler..:)
YanıtlaSilbenden de sevgiler. :)
SilKeyifli olsun, içim açıldı fotoğraflara bakınca:)
YanıtlaSilsevindim :)
SilAnnemin çiçeklerini kıskanırdım içten içe, o iki büklüm solmuş yapraklarını koparırken, çiçekleri ile sohbet ederken, diplerine çay, yumurta bir şeyler koyup onları beslerken, meğer o beslediği, yeşerttiği kendi gönlüymüş, saksılardaki çiçekleri değil. İnsan zamanla öğreniyor böyle şeylerin değerini, neyse ki hiç anlayamayanlardan değiliz, buna da şükür :)
YanıtlaSilşükür elifcim. :)
YanıtlaSilbizim de kıskanmak için gerekçelerimiz vardı ama... di mi? (annelerimiz benzeşiyor ya)