17 Kasım 2011 Perşembe

biraz benden... işten, güçten...

Beş kız kardeşin en küçüğüyüm ben... 4 nolu ablamla aramızda 10 yaş fark olduğunu hesaba katarsak epeyce bir küçükleriyim... Zira ben çocukken ablalarım birer genç kız idiler... En küçük olmamın da etkisi çok ama annem yapı itibariyle ev işi ve el işi yaptırmazdı hiç. Birincil ve daimi görevim ders çalışmaktı... O sebeple ev işi ve yemek yapmayı evlendikten sonra eşimden öğrendim. El işini ise çocukken ucundan kıyısından öğrendiğim örgü ve etamin dışında öğrenmişliğim yoktu. Onları da o yıllarda ortaokullarda var olan ev ekonomisi derslerinde öğrenmek zorundaydık zaten... Başladığım işleri  ablamlardan biri ya da annem tamamlamış olduğu için evleninceye dek bitirdiğim doğru düzgün bi el işim olmadı hiç. Üniversiteden ayrılıp evlendikten sonra telafi arzumu öyle büyük tutmuş olmalıyım ki evlilik yıllarımın çoğu okumakla geçti ... 36 yaşımda ikinci lisans diplomamı aldım... Bu araya bir de önlisans diploması sıkıştırmışlığım var... Dolayısı ile iki lisans ve bir önlisans mezuniyetimle annemin benden istediği "yalnızca oku" beklentisini fazlasıyla karşılamış bulunmaktayım... Boşluklarda merak edip kumaş boyama, seramik çiçek ve boncuk çiçekle ilgili bir kaç kursa gitmişliğim var neyse ki. Kurslarda yaptıklarımın dışında, kızım küçükken ördüğüm bir kaç örgü ve bir kaç küçük parça dantelden başka öyle aman aman yapmış olduğum bir elişi yok ama. Bir radikal kararla açmış olduğum elişi ve dekor günlüğüme dek içimdeki elişi potansiyelinin  hiç ama hiç farkında değildim.
 Şimdi ben bunu yapabilirim dediğim her şeyi hiç bir eğitimini almadan ve de yapılışını hiç bir şekilde görmeden rahatlıkla yapabiliyorum. Bu içimde bir cevherdi belki  ancak işlenebildi. Bazen ben de şaşıyorum kendime... Hobiden öteye geçmekle kalmayıp diplomalarımın bana sağladığı tüm iş olanaklarının da önüne geçerek hobi adı altında uğraştığım şeyler bugün benim asıl işim oldu. Ve öyle keyif alıyorum ki... Ürettiğim her şey, ama her şey müthiş mutluluk veriyor bana...
İnsanın sevdiği işi yapması çoook önemli!
Ve insan her yaşta kendinde yeni keşiflere çıkabilir. Yaş şu oldu, benden geçti diye bişi yok! :)




9 yorum:

  1. maşallah diyorum önce:))okuma isteğin hiç bitmesin inşallah...bende öle olcam sanırım...ömrüm okumakla geçiyo zira..bu arada iyiyki farketmişsin içindeki potansiyeli yoksa yaptığın güzelliklerden mahrum kalacakmışız...sevgiler

    YanıtlaSil
  2. Emeklerin sonucu ortaya harika şeyler çıkıyor. Büyük bir beğeni ile katipcinim Ruşencim. :)

    Hayırlı ve bol kazançlı günler diliyorum.

    YanıtlaSil
  3. hepinize çok çok teşekkürler...

    YanıtlaSil
  4. iyiki de böyle olmuş,nr güzel olmuş.evet insan yaptığı işten zevk almıyorsa bir türlü mutlu olamıyor....

    YanıtlaSil
  5. kesinlikle öyle kpsszedecim...

    YanıtlaSil
  6. yaratıcılık ne güzel şey:) iyi ki sizin gibi yetenekli insanlar var şu dünyada:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok mersi... bi de sizin gibi not veren, bilirkişiler olmasa halimiz nice olur du, di mi ama! :)))))

      Sil
  7. çok tatlıbi şey olmuş blogunuzu takibe aldım .muhakkak banada bekliyorum bye

    YanıtlaSil