Geçtiğimiz Pazar saat 15.00 itibariyle 11 günlük sömestr tatilime girmiş bulunmaktayım... Ve canım evden dışarı çıkmak istemiyor hiç... Sabahları 6.00 da, en geç 7.00 de zıpkın gibi fişek gibi kalkan ben, gece geç saatlere kadar kocacıkla film keyfi yapıp sabah da geç kalkmaya çabalıyorum. Bünye alışkın ya... 5-6 saati doldurunca kurulu saat gibi uyanıyor, ama geç yattığım için kalktığım saat de geç olunca sanki çok uyumuş da tatilin tadını çıkarıyormuş hissiyle mutlu oluyorum o gün... :)
Dün doğum günümdü... hayattan bir yaş daha aldım... bu iyi bişey mi, artık bu konuda şüphelerim var... İnsan kişisi her ne kadar "yaş almak" kavramına sığınsa da ciddi ciddi yaşlanıyoruz işte... Çok değil, üç-beş yıl önceki kadın bile değilim aynada, kaldı ki 10-20 yıl önceki olsun... Bir gün bir postumda yazmıştım... "Sinsi sinsi geliyor bu yaşlanmak denen şey", diye... Aynen öyle... yorgun ve hatları aşağıya doğru inmiş bir ifade sinsi sinsi çörekleniyor yüzüne. Bazı günler nasıl oluyorsa tenin pırıl pırıl, gergin...yüzün ışıl ışıl... gencecik görünüyorsun.... bazı günlerse, hah, tam işte o ifade... 40 lı yaşların kadınısın... sensin o.
Alışmak gerek... kabullenerek...
Ve yıllar böyle şekilendirirken seni, etrafında daha az gürültü-patırtı ama daha çok renk, daha çok cıvıltı istiyorsun. Yani ben... belki de oldum olası ışıkları, renkleri, cıvıltıyı sevdiğim için yıllarla birlikte bu sevgimde daha da artış oluyor.
Renklerle, ışıklarla birarada olmayı seviyorum vesselam!
Ve bulduğum her fırsatta örgü yapmayı da... Bu motifler de öyle daracık zamanlarda çıktı ki... içimdeki ses "hadi otur yap, bak çok mutlu olacaksın" demese oturup da yapacak vaktim hiç yoktu. Biraz uykudan, biraz okullardan eve taşınan işlerden, biraz evden-kendimden fedakarlık ederek gıdım gıdım ördüm neredeyse... Ve onlarla başbaşayken dünyayı unutuyor, gerçekten mutlu oluyordum.
Tescilledim, onayladım. Örgü benim terapim... :)
Ve yine renkli evimden rengarenk iki kare...
İçindeyken benim hep içim ısınıyor, bakanların da ısınsın....
Kalın sağlıcakla!...
