27 Eylül 2015 Pazar

özet...

Acısıyla tatlısıyla bu bayram da bitti.
Evlat 4 güncük izinle gelmişti, çabucak geçti, o da gitti. 
Biz Edi ile Büdü, kaldık yine başbaşa...

Buraya yazmak için zamanım olmamıştı... Bu yaz dükkanımı devrederek ticaret hayatımı sonlandırdım blogcum... 4 yıldır süre gelen aşırı yoğun, hep yorgun ve koşturmacalı yaşamım biraz yavaşlasın, sükut bulsun istedim. Para her şey değil! 

Zaten öğretmenlik yaşamım bilfiil devam edecek bu yıl da... Biri özel temel lise, diğeri özel dil okulu olmak üzere yine iki ayrı kurumdayım... Haftanın 6 günü (genellikle part-time) çalışıyor olacağım... En güzeli de kendime ayıracak zamanlarım olacak... 

Dükkanı devredip işi yeni sahiplerine bıraktığım gün, bendeki bocalamayı görseydin blogcum... Zaman benimdi, boştum... oraya buraya koşturup hemen dükkana geri dönmek gibi bir telaşım kalmamıştı... Çarşıyı şöyle baştan sona bir yürüyeyim istedim... Ama ayaklarım hala koşturmalı tempoda, aklım sanki kıyısından köşesinden yetiştirilmesi gerekenler varmış gibi birşeyleri çıkarıp çıkarıp hatırlatır modda idi. 

Bu 4 yıl içinde en çok da  çay bahçelerinde, pastanelerin dondurmacıların önlerinde oturup sokaklara yayılmış, yiyeceklerini aheste aheste yerken orayı burayı seyreden insanlara özenir olmuştum. Artık ben de onlardan biriydim ve istediğim kadar, istediğim yerde oturup zamanı öldürebilirdim!

Bir süre bakındım öylece.... Ah ancak olmak istediğim tüm yerlerdeki masalar, sandalyeler tamamen kapılmıştı. Önlerinden bir kaç kez gidip gelip geçtim, bir türlü boş bir masa bulamadım. Sonra deniz kıyısında boş bir banka attım kendimi.  

O eski, yoğun tempoda bile tefekküre fırsat bulmayı başarmış olan kalbim/aklım/ruhum, bu daha az tempolu yaşamımda, daha da nelerle karşılaştıracak, şaşırtacak ve neler kazandıracaktı bana... Hissediyordum... Parça parça yaşıyordum...
Şükrettim... 
En başta açgözlü, hırslı ve ihtiraslarına yenik bir kadın olmayışıma...

Deniz dalgalarını hafif hafif yolluyor, güneş uzaklardan göz kırpıyordu. Fonda bir kaç martı çığlığı kulağa ne de hoş geliyordu.
Sevindim...
Çok sevdiğim doğa ve ben...
Daha çok beraberdik artık!

Yaşamak dediğin en çok da neydi ki!?


8 yorum:

  1. Hayırlı olsun, ben de çok sevindim sadece doğa ve sen değil, postların ve biz de daha çok beraber olacağız bu kış umarım. Tariflerin, ürettiklerin, anlattıkların, bazen senin yüzünde bir gülümsemeye yol açan yorumlarımız, bazen bizim kalbimizi pır pır çarptıran fotoğrafların..Bundan fazlasına gerek var mı? Hoşgeldin..

    YanıtlaSil
  2. hayırlı olsun yeni yılımız...:)

    YanıtlaSil
  3. Hayırlı olsun.Boş zamanınızı dilediğiniz gibi en güzel şekilde geçirmenizi dilerim...

    YanıtlaSil
  4. Geri dönmenize çok sevindim....burayı ara ara ziyaret edip güncel bir yazınızı görmeyince tamamen terkettiğinizi düşünmeye başlamıştım...ama işte buradasınız... :) iş yerinizi devretmeniz de bence şahane olmuş öğrencileriniz sizin enerjinizden daha fazla faydalanabilecek....

    sevgiler...

    YanıtlaSil
  5. Hiç durmamacasına çalışmaya alışmış biri olarak bir süre sonra zorlanacaksınız. Ama çok da iyi yapmışsınız, doğayla daha çok başbaşa günler dilerim.

    YanıtlaSil
  6. hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ederim... tek tek yazamadım çok yoğun bir süreçten geçiyorum... yeni öğretim yılında kullanılmak üzere yeni eğitim/öğretim teknikleri veriliyor bizlere...öğretmenlik dışındaki vakitlerimde full time öğrenciyim... ay bi atlatsaydım.... :)
    hepinizi öpüyorum...

    YanıtlaSil
  7. merhaba blogunuzu takibe aldım ancak blogger'da yeniyim yardımcı olmak için sizde takip ederseniz sevinirim :) http://lavvienrose.blogspot.com.tr/

    YanıtlaSil
  8. Merhabalar blogunuzu yeni kesfettim takip edecektim ama izleyiciler girunmuyor.. benm bloga gelip bi tanitirsanz kendinizi geri donedegim bnada beklerim bu arada

    YanıtlaSil