Düğün dernek mevsimi sona erdi, kendime ayıracak zamanım arttı, diye sevinirken -bebek şekerleri başta olmak üzere- iş güç patladı. Kendi zamanlarımdan çalıp çırpıp işe güce monte ettiğim dolu dolu zamanlarım var. Öyle ki; bir klasik haline dönüşmüş olan Pazar postlarımdan sonuncusunu geçtiğimiz haftasonu buraya not düşemeyecek kadar bir doluluk bu...
Bu hafta da devam...
Oysa çam ağacımı kurup elimde sıcacık bitki çayım, ayaklarımı uzatıp yanan-sönen ışıklarını izlemeyi çok istiyorum, boş boş.
Bir poşet aşure malzemesi uygun zamanını beklemekte, dolapta, sessiz sessiz.
Çorabımın teki bitti, diğer teki 4 parmaklık örgüsüyle 1 haftadır aynı sepetin içinde...
Kırtasiyecilere ve ıvır zıvırcılara yolum düştükçe bulduğum yılbaşı craft malzemelerini toplayıp ya evde ya da iş yerimde istifliyorum, uğraşabilecek küçücük aralar lazım. Bekliyorum...
Her yıl bu zamanlar depreşen duyguyla başta kızımdan yardım alarak oluşturduğum yılbaşı temalı film listem hazır. Ancak henüz bi taneciğini dahi izleyebilmiş değilim.
Annemi ve babamı görmek istiyorum.... Çooooooook olan uzaklık her daim bir plan yapıp sonra erteleme ile daha da bir büyüyor, büyüyor.
Pinterest performansımda ibre düştükçe düşmekte. Face de yıllardır adım var ama kendim yok iken kalkıp böyle olmaz diyerek yeni bir face daha açtım. Amaç çok sıkı elememe rağmen 800 civarına ulaşan arkadaş listemi, "çok yakın, yakın ve hoş insanlar" dan ibaret minik bir gruba dönüştürerek daha özgür olabilmek... Herkes de her şeyimi bilmesin, görmesin, almasın, çalmasın! :) Lakin henüz layıkıyla aktif olabilmiş değilim. İş-güç face i şahsımınkinden önce yine.
Geri dönemediğim dolayısıyla iki satır yanıt yazamadığım e-maillerim var. Fırsat kolluyorum.
Bugünler böyle blog!
Şimdi gidile ve makineye çamaşır atılıp yarının yemeği pişirile!
