Yolu nedeniyle bizim nadiren gidiyor olmamıza rağmen, yaz-kış Kömür Limanı'na gelen-giden çok fazla. Bunun sebeplerinin başında yöre köylülerinin geçim kaynağı olan balıkçılık uğraşısı geliyor. Bir diğer önemli etken ise denizinin dalış sporuna çok uygun olması.
Aşağıdaki iki manzara koyun en tepeden görünüşü... Görüldüğü üzere cennetten küçücük bir köşe...
Bu fotoğraf ise bir tarafı uçurum olan, kıvrım kıvrım yolun aşağıya inerken uygun bir köşesinden çekilmiş olan bir fotoğraf. Koyun tam arka cephesi...
Bu teyze, yüzme bilmediği halde eşiyle birlikte kayıkla denize açılıp balıkçılık yapan bir teyze... Denizde olmadığı zamanlarda el işi yapar gibi oturup sabırla parakete hazırlıyor böyle... Yazları da kampçılar için yiyecek ve içecekler hazırlayarak satış yapıyor orada. Emekçi bir kadın... Bir saatten fazla o anlattı, biz dinledik. Ne öyküler, ne dramlar barınmış geçmişinde... Bir kaç kitap okumuş kadar oldum.
Yine geçimini balıkçılıkla sağlayan başka emekçi adamlar... Sabırla ve özenle yapıyorlar işlerini...
Koyun sağ tarafı her zaman olduğu gibi dalış sporuna gönül vermiş kampçılarla dolu. Kimileri karavanlarında, kimileri de çadırlarında yaşıyorlar... En sık yaptıkları şey denizle bütün olmak.
Benim her gidişimde üzerine kurulup fotoğraf çektirmeyi geleneksel hale dönüştürdüğüm büyük bir kaya parçası vardı kıyıda... Bu gidişimizde yok olduğunu gördük. Koca kayaya ne oldu ki acaba? Sevdiğim bişeyi kaybetmiş olmak can sıkıcıydı ama şu tostos amcayı bulunca sevinçten havaya uçtum. Bu sevimli şeyleri bulduğumda (çocukken) alır eve götürürdüm ben hep... Paparayı da yerdim...Avucuma ve giysilerime az çiş yapmadılar. :)) Bunu da alıp götüresim gelmedi değil hani... :)
Epeyce bi sevip sohbet ettikten sonra çaresiz bıraktım yerine...
"Büyüdük be arkideş, çaldılar çocukluğumuzu!"
